Κάθομαι κι ακούγω μουσικές εξαίσιες και βλέπω τες των ανθρώπων κινήσεις· τις στάσεις κορμιών και ποδιών, τις χειρονομίες, τις συσπάσεις των μορφών. Ομιλούν οι άνθρωποι γύρω μου, πίνουν καφφέ, χαζεύουν και ετάζουν περιέργως περαστικούς, ρεμβάζουν με ραστώνη, τα βάζουν με τα ρούχα τους.

Ώ πόσο επιθετικοί φαίνονται συχνά οι άνθρωποι οταν κινούνται, πόσο λίγο συμφιλιωμένοι ομοιάζουν με την πλάση!

Λίγες έως ελάχιστες από τις κινήσεις και τις ενέργειες που παράγουν έχουν χαρακτήρα ήμερο και φιλικό. Οι πλείστες είναι αιχμηρές, κοφτερές και κάτι πληγώνουν γύρω τους, κάτι διαιρούν, κάτι χωρίζουν παράγοντας ασυναίσθητα θάνατο.

Το χώμα πατούν οι περισσότεροι των ανθρώπων βίαια χωρίς διάκριση, χωρίς να εννοούν πως τίποτα δεν είναι στερημένο ζωής. Το φλυτζάνι τους πιάνουν με τρόπο απότομο και απαιτητικό, βιάζονται οι άνθρωποι να πιούν ο,τι είναι μέσα δεν νοιάζονται διόλου για τον ίδιο το φορέα του ηδέως περιεχομένου.

Δεν κρατούν τρυφερά, με σέβας και ιεροπρέπεια σχεδόν τίποτα πολλοί των ανθρώπων. Δεν αγγίζουν, κρατούν για να εξουσιάσουν, χρησιμοποιούν κι ύστερα παρατούν περιφρονητικά.

Τα μάτια πολλών πετούν φλόγες και καίνε και πληγώνουν τα εύσχημα και τα ολιγότερον εύσχημα πράγματα. Ἀλλοτε από φθόνο κάποτε απο πόθο άτσαλο και ανίερο ή από ανασφάλεια και φόβο τυφλό.

Και τα φορέματα των ανθρώπων υποφέρουν από τις ενέργειες τους, από τον τρόπο που τα φέρουν και τα ενδύονται.

Δεν συναισθάνονται πολλοί των ανθρώπων, με φαίνεται, πως τα ενδύματα είναι πράμα σπουδαίο και σημαντικό αφού με αυτά τα ατελή των ανθρώπων σώματα ευμορφαίνουν περισσότερο και αποκτούν διαστάσεις, άλλες και πολλαπλές. Τοιουτοτρόπως τα σώματα φαίνονται μεσα στα καλλιτεχνημένα ενδύματα σαν παραμύθι, λεβέντικα, κομψά και ήσυχα να κυμματίζουν και να χαϊδεύονται σε πεδιάδες χρώματα και να ανασαίνουν ως αρώματα παράξενα και μευθυστικά.

Οι κινήσεις των ανθρώπων μοιάζουν σπαθιά ιδίως άμα τις βλέπεις δίχως ν᾽ ακούς όσα ομιλούν μεταξύ τους.

Οι άνθρωποι δεν διδάσκονται θαρρώ να κινούνται με τρόπους συμφιλιωτικούς κι αγαπητικούς στη ζωή. Δε μαθαίνουν πως η κίνησή των δεν είναι μια αδιάφορη και τυχαία πράξη αλλά σεισμός ισχυρός που διαταράσσει το σύμπαν. Ένας σεισμός που άλλοτε ημερεύει τα σύμπαντα κι άλλοτε τα αναστατώνει επιτείνοντας άτσαλα την εντροπία τους, την πορεία τους προς το μοιραίο τέλος.

                                                  Γιώργος Κόρδης

(Δεύτερη γραφή)

Στυλίτης διακριτικός. Ψηφιακή ζωγραφική, 2019. Limited edition of 5 Giclee prints

ΥΓ Είναι μεγάλη και ιδιαίτερη τιμή του Art Atelier, να φιλοξενεί τα κείμενα και τα έργα του σπουδαίου Δάσκαλου, Γεωργίου Κόρδη. 

Ο Γεώργιος (Γιώργος) Κόρδης γεννήθηκε το 1956 και είναι Έλληνας ζωγράφος, εικονογράφος, συγγραφέας και πανεπιστημιακός καθηγητής.Έχοντας μελετήσει την ελληνική εικαστική παράδοση και ειδικότερα και εκτενέστερα την βυζαντινή ζωγραφική, στα έργα του επιχειρεί να συνδυάσει δημιουργικά τα διδάγματα της μεγάλης αυτής εικαστικής διαδρομής με τις κατακτήσεις της σύγχρονης, δυτικής ζωγραφικής. Η τεχνοτροπία των έργων του, παρότι συνθετικά βασίζεται στην ελληνική βυζαντινή παράδοση αφομοιώνει με οργανικό τρόπο διδάγματα και κατακτήσεις του μοντερνισμού και της σύγχρονης τέχνης και φτάνει σε μια ιδιοπρόσωπη και δυνατή πρωτότυπη εικαστική δημιουργία.

Το θεματολόγιό του είναι κυρίως η ανθρώπινη μορφή και ο αγώνας του ανθρώπου μέσα στην ιστορία τον οποίο ο Κόρδης αντιλαμβάνεται ως επί το πλείστον ως τραγική περιπέτεια για ένωση που δε εχει όμως χωρίς αρχή και τέλος. Πρωταγωνιστές του, ήρωες της ανθρώπινης καθημερινότητας, με τους έρωτές τους, τη μοναξιά τους, τις μνήμες και τις αγωνίες τους. Συχνά επίσης εμπνέεται από την Ελληνική μυθολογία, αλλά και την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία. Έχει προσεγγίσει λογοτεχνικά κείμενα των Αλ. Παπαδιαμάντη, Ο. Ελύτη, Γ. Σεφέρη, Ν. Καββαδία, Ν. Εγγονόπουλου, Κ. Καρυωτάκη αλλά και τον Ερωτόκριτο του Β. Κορνάρου σε μια μνημειακή εικονογράφηση του μεγάλου αυτού ποιήματος. 

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org › wiki › Γεώργιος_Κόρδης