'Aκουσα τη Niki Galani, ένα πρωινό του Δεκέμβρη, στην εκπομπή της Σοφίας Χατζή, να μιλάει για το βιβλίο της, «Τα ρούχα της αγάπης».
Ήταν αυτό το κάτι άλλο που με ξεσήκωσε και χωρίς να χάσω καιρό, αγόρασα το παραμύθι και ευθύς το διάβασα. 'Oταν το τελείωσα, ένιωσα να ανταμείβομαι για όλον αυτό τον ενθουσιασμό , γιατί «Τα ρούχα της αγάπης» είναι ένα ευφάνταστο παραμύθι, στο οποίο ανιχνεύονται κοινωνικά,πολιτιστικά,συναισθηματικά και ψυχολογικά φαινόμενα.
Επιπλέον, ως συγγραφέας η Νίκη Γαλάνη δείχνει να κατανοεί πως η γλώσσα και η κοινωνία βρίσκονται πάντα σε μία διαλεκτική σχέση. Έτσι επιχειρεί να ανυψώσει το επίπεδο του ποιοτικού λόγου χωρίς αυτός να χάνει το κύριο χαρακτηριστικό του, που είναι να παραμένει νοηματικά, συντακτικά και γραμματικά σωστός, ενώ παράλληλα προκαλεί έκπληξη και ενθουσιασμό και δίψα και σασπένς για την έκβαση της εμπνευσμένης ιστορίας, της οποίας η κορωνίδα είναι η Αγάπη.
Ποιος εκπροσωπεί την Αγάπη;
Ο Λινός. Ένα παιδί, που όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία ετούτου του κόσμου, είναι το φως και η ελπίδα του.
Με την εμφάνιση του Λινού προκαλείται νοερά η αντιστοιχία «παιδιού-ελπίδας—αγάπης»
Γιατί ο Λινός είναι εκείνος που με τη σειρά του, προκαλεί τα λανθάνοντα συναισθήματα της αγάπης, τα οποία βρίσκονται καλά κρυμμένα στην καρδιά της δύστροπης κσι σκληρόκαρδης βασίλισσας Υφαντένιας.
Ο αφηγηματικός λόγος, που σε πολλά σημεία συνδέεται ομαλά με τον έμμετρο, ρέει μέσα από ευφάνταστες λέξεις, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα μια δυναμική ανίχνευσης μηνυμάτων που κρύβονται πίσω από αυτό το εκπληκτικό κείμενο. Ποια είναι αυτά;
Είναι τα μηνύματα που θα μιλήσουν για τη δύναμη της υπέρβασης, της άνευ όρων προσφοράς και της θυσιαστικής αγάπης στις καρδιές μικρών και μεγάλων αναγνωστών.
Εν τω μεταξύ η εικονογράφος, Θάλεια Πομελέ-Παπαδάκη, φαίνεται πως καθώς διάβασε το εμπνευσμένο παραμύθι συμπαρασύρθηκε από τη ροή, περπάτησε πάνω στις λέξεις και μεγαλούργησε. Ενθουσιάζουν οι ψαλιδοστρατιώτες, οι κουρασμένες ραπτομηχανές, τα χρώματα που είναι ευχάριστα έντονα και ξεκούραστα.
Κυρίως όμως, καθώς ξεφυλλίζει κσνείς το παραμύθι θα σταθεί με μεγάλο ενθουσιασμό εμπρός στην εναλλαγή των εκφράσεων, που κυριαρχεί σε όλα τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν και συμμετέχουν σε αυτό. Είναι λες, και η εικονογράφος Θάλεια ,
ρούφηξε και το παραμικρό συναίσθημα που προκαλεί το παραμύθι και το έκαμε εικόνα.
Θερμά συγχαρητήρια στη Νίκη Γαλάνη και στη Θάλεια Πομελέ- Παπαδάκη.
Θερμές ευχαριστίες και σε σας, αγαπημένες μας Εκδόσεις Θύρα για την εξαιρετική ποιότητα των βιβλίων σας.
ΥΓ Εάν τα παιδιά μου ήταν ακόμα μικρά;
Νομίζω πως αυτό το παραμύθι θα τους το διάβαζα πολλές πολλές φορές, για να ρουφήξουν με όλο τους το είναι, όλα του τα βαθιά νοήματα.
Και εαν ήμουν ακόμα στο σχολείο;
Θα έκανα χιλιάδες νοηματικές αναλύσεις, θα το έκανα θεατρικό και γιατί όχι μιούζικαλ, αλλά και έκθεση ζωγραφικής όπου θα ζωγράφιζαν τα παιδιά με θέμα:
«Πού να κρύβεται άραγε η αγάπη;»
