Η 'Αλωση της Πόλης. Σημεία και οιωνοί κακοί.

(...) Κατά τη διάρκεια των ημερών της πολιορκίας της Πόλης συνέβησαν και τα εξής που ήταν θεόπεμπτα και προφητείες όσων φρικτών επρόκειτο να πάθει η Πόλη. Κατά τη διάρκεια των ημερών της πολιορκίας της Πόλης συνέβησαν και τα εξής που ήταν θεόπεμπτα και προφητείες όσων φρικτών επρόκειτο να πάθει η Πόλη.

Όταν δηλαδή τρεις ή τέσσερις μέρες πριν από την μάχη, όλοι οι κάτοικοι της Πόλης, άνδρες και γυναίκες μαζί, έκαναν μία λιτανεία γύρω από αυτήν με περιφορά της εικόνας της Θεομήτορος. Η εικόνα γλίστρησε ξαφνικά από τα χέρια εκείνων που την βαστούσαν, χωρίς να προηγηθεί μια οποιαδήποτε πίεση και έπεσε μπρούμυτα στο έδαφος. Τότε όλοι ξεφώνισαν κι έτρεξαν να ξαναστήσουν την εικόνα όρθια μα αυτή γινόταν όλο και πιο βαριά και τραβούσε προς τα κάτω σαν μολύβι λες και ήταν κολλημένη στο έδαφος. Και δεν ήταν δυνατόν να την αποσπάσει κανείς από εκεί. Αυτό το φαινόμενο κράτησε αρκετή ώρα, ώσπου οι ιερείς και εκείνοι που τη βαστούσαν με μεγάλο κόπο, ειπαν να την στήσουν όρθια με φωνές και δεήσεις όλων και να την βάλουν στους ώμους εκείνων που την μετέφεραν. Αυτό το παράξενο γεγονός τρόμαξε και πανικόβαλε τους πάντες και τους έβαλε σε πολύ μεγάλη αγωνία γιατί νόμιζαν- και είχαν δίκιο- σε αυτό πως αυτό το πέσιμο δεν ήταν καθόλου καλός οιωνός.
Στη συνέχεια όμως, δεν πρόλαβαν να κάνουν μερικά βήματα και αμέσως, μετά το καταμεσήμερο, ξέσπασε καταιγίδα με νέφος και πολλές βροντές και αστραπές και έπεσε καταρρακτώδης βροχή και δυνατό χαλάζι. Το αποτέλεσμα ήταν να μην μπορούν να αντέξουν και να προχωρήσουν άλλο ούτε οι ιερείς, ούτε αυτοί που βαστούσαν την εικόνα και επίσης το πλήθος που ακολουθούσε, διότι δυσκολευόταν και εμποδίζονταν από τη φορά των νερών που έπεφταν και από την σφοδρότητα του χαλαζιού. Και θα κινδύνευαν πολλά από τα παιδιά που ήταν μαζί τους να παρασυρθούν από τα ορμητικά νερά και να πνιγούν αν δεν τα άρπαζαν αμέσως κάποιοι άνδρες και δεν τα έβγαζαν από τον χείμαρρο με δυσκολία. Τόσο πρωτοφανής και παράξενη ήταν αυτή η νεροποντή με το χαλάζι που δήλωνε πάντως ταχύτατα την απώλεια των πάντων κι ότι πολύ σύντομα θα χαθούν όλα και θα παρασυρθούν σαν χείμαρρος και σαν ορμητικά νερά. Αυτό είχε γίνει την προηγούμενη μέρα ενώ την επόμενη το πρωί ένα πυκνό σύννεφο τύλιξε όλη την πόλη από την αυγή ως το βράδυ. Αυτό πάντως δήλωνε ότι ο Θεός έφυγε από την Πόλη και την άφησε πίσω Του, την εγκατέλειψε εντελώς κι απέστρεψε το πρόσωπο Του απ’ αυτήν. Γιατί ο Θεός κρυμμένος μέσα σε σύννεφο πλησιάζει και πάλι απέρχεται. Ως εδώ για αυτά κι ας μη δυσπιστεί κανείς γιατί πάρα πολλοί και ξένοι και ντόπιοι έγιναν αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων.

Κριτόβουλος ο 'Ιμβριος