Μενού
"Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί". Η γιορτή της Υπαπαντής, η Ορθόδοξη γιορτή της μητέρας".

"Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία"... 

"Και συ, λέει ο Θεοδόχος Συμεών, θεωρείσαι μητέρα.

Άραγε λοιπόν εσύ θα μείνεις εκτός πειρασμού, επειδή συμφώνησες να γίνεις μητέρα, επειδή τον εγέννησες, επειδή έκρινες καλό να του δανείσης την μήτρα σου; (Διότι η κοιλιά σου έγινε δοχείο της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος).

Άραγε λοιπόν θα μείνεις εκτός πειρασμού, επειδή έγινες Θεο­τόκος, επειδή συνέλαβες χωρίς πείρα γάμου, επειδή καταστάθηκες Μητέρα του Δημιουργού σου;

Άραγε εσύ θα μείνεις εκτός πειρασμού;

Ούτε κι εσύ θα μείνεις εκτός πειρασμού, αλλά «κι εσένα την ίδια, μια ρομφαία θα σου διαπεράσει την ψυ­χή».

"Γιατί, Κύριε μου; Σε τι αμάρτησα;"

"Σε τίποτε δεν αμάρτησες βέβαια. Όταν όμως Τον δης κρεμασμένο στον Σταυρό, όταν Τον δης να υποφέρει για όλο τον κό­σμο, όταν δης στον Σταυρό τα χέρια Του τρυπημένα και καρφωμένα στο ξύλο, τότε θα αρχίσης να αμφιβάλλεις και να λες:

Αυτός είναι εκείνος για τον οποίο μου μί­λησε ο άγγελος;

Αυτός είναι εκείνος στον οποίο έγινε το θαύμα της συλλήψεως;

Παρθένος ήμουν και γέννησα και έμεινα πάλι παρθένος. Γιατί λοιπόν αυτός σταυρώνεται;

«Κι εσένα την ίδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυχή».

Ώστε, σύμφωνα με την προφητεία του δικαίου Συμεών, κανένας δεν έμεινε εκτός πειρασμού. Ο Πέτρος, ο κορυφαίος από τους μαθητές, τον αρνήθηκε τρεις φορές. Οι άλλοι μα­θητές τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Ούτε είχε άλλωστε ο τσομπάνος ανάγκη από τα πρόβατα για να τον προστατεύσουν, ενόσω αυτός έδιωχνε τους λύκους, ούτε ο αγωνιστής είχε ανάγκη από βοηθούς. 'Ολοι τους έφυγαν. Και ο Χριστός έμει­νε μόνος κρεμασμένος στον Σταυρό σαν κριάρι έτοιμο για θυσία. 'Ετσι και αυ­τής την ψυχή την διεπέρασε η ρομφαία: ο πειρασμός δηλαδή και η αμφιβολία.

                                             Λόγος στην Υπαπαντή Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Υπαπαντή. Δεσποτική και Θεομητορική εορτή. Ορθόδοξη εορτή της μητέρας.

Γιορτάζει η μάνα Παναγιά που εκείνη προσπίπτουν και στο πρόσωπό της ακουμπούν τον πόνο, την αγωνία, τη λύπη όλες οι μανάδες του κόσμου. Γιατί εκείνη γνωρίζει τον πειρασμό αλλά και τον πόνο της ρομφαίας και ακόμα γνωρίζει πώς να τον μαλακώνει και να τον γλυκαίνει σε κάθε μητέρα που προσφεύγει στην αγκαλιά της.

Το μεγαλύτερο προνόμιο της γυναίκας είναι το προνόμιο της μητρότητας. Αυτό το προνόμιο ξεπερνά, κάθε σχολείο, κάθε πανεπιστήμιο, κάθε σπουδή και καριέρα. Γιατί  καριέρα είναι η ίδια η πορεία της μάνας που γεννά και αγαπά και μεγαλώνει ένα παιδί μα κι εκείνης της μάνας που δεν γεννά αλλά αγαπά και αναθρέφει.

Κι όπως λέει κι ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ:

Μια μάνα αναθρέφει το παιδί της τρεις φορές:

Μια με το αίμα της, μια με το γάλα της κα μια με τις αρετές της.

Χρόνια πολλά και Παναγιοσκέπαστα σε όλες τις μητέρες.