Πόσο λεπτό πράμα είναι η ψυχή του ανθρώπου!
Πιό λεπτό κι από τα πούπουλα των πετεινών του ουρανού.
Εύκολα αρπάζεται επάνω σε χαρά κι εύκολα κατέρχεται με ταχύτητα στην τραχειά του Άδη λύπη και βυθίζεται στην σκοτεινιά της μοναξιάς.
Ήρθε το απόγευμα χτες και όλα έμοιαζαν, αναιτίως ίσως, χαριστικά ωραία.
Όλα έμοιζαν να κυλούν μέσα στο φως, να ρέουν ήσυχα το ένα επάνω στο άλλο χωρίς συγκρούσεις και συντριβές. Και οι άνθρωποι έδειχναν ωραίοι.
Άγγιζαν ο ένας τον άλλο τρυφερά με βλέμματα ήμεμα και απλά. Μοσχομύριζαν όλοι σαπούνι πράσινο, λεβάντα, και αθωότητα.
Σαν παιδικό παιγνίδι έμοιαζαν όλα, μισοψεύτικο, μισοαληθινό.
Επήγα ν᾽ αγοράσω καφφέ στο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς. Στάθηκα για λίγο στα πλάγια, αφού έδωσα την παραγγελία μου στην υπάλληλο.
Εισήλθε εκείνη την ώρα εντός του καταστήματος μια γυναίκα μαυροφορεμένη και ζήτησε με δυνατή φωνή μιά πάστα κι έκανε να πάει προς το ταμείο να πληρώσει.
Κι εγώ, ο άθλιος, φοβήθηκα πως ήθελε να με παραμερίσει, να μου πάρει, λέει, την πρωτοκαθεδρία στον "παράδεισο" που κατείχα, και παρενέβην και μίλησα ζητώντας τα εμά δίκαια.
Η μαυροντυμέρνη γυναίκα ξαφνιασμένη ζήτησε συγνώμη και τότε εννόησα πως δεν είχε πρόθεση να με παραγκωνίσει. Ντράπηκα.
Πλήρωσα και βγήκα. Κοίταξα γύρω. Ο κόσμος δεν ήταν το ίδιο φωτεινός.
Οι άνθρωποι έδειχαν σκοτεινοί και σαν τους έβλεπα παρατηρούσα τις σκαμένες όψεις, τα σκονισμένα πόδια, τις λερωμένες μασχάλες, φανταζόμουνα τη μοναξιά που τους περιμένει στα σκοτεινά ατακτοποίητα σπίτια τους, τα βάσανα που τους καρτερούν στην ζωή τους και που τα αγνοούν.
Εκεί όπου πριν έβλεπα φως, τώρα ίσκιοι έδερναν και ξέσκιζαν τις όψεις των πραγμάτων.
Εκεί όπου πριν όλα έδειχναν να ρέουν ήσυχα κι ενωτικά μέσα στην ειρήνη του απομεσήμερου, τώρα όλα έμοιαζαν άσχημα θραύσματα και κομμάτια ασύνδετα, τυχαίως ερριμμένα σε ένα λαβωμένο λερό πεδίο μάχης.
Σφίχτηκε η καρδιά μου. Δάκρυσα τότε άμα εννόησα πως λεπτό κι ευάλωτο πράμα η καρδιά του ανθρώπου και εύτρεπτο πολλά, ότι δεν δύναται για πολύ, δίχως άσκηση σκληρή, να μείνει στο φως, αλλά ρέπει ολοταχώς κι ολοένα προς το βολικό βασίλειο του σκότους της διαίρεσης και του θανάτου.
Δέησις. Επιχρωματισμένη μονοτυπία. 17χ24εκ.
