«Κάθε λαός έχει δικαίωμα να απαιτεί την επίσημη αναγνώριση των αδικημάτων που διαπράχθηκαν εναντίον του. Η σημερινή πραγματικότητα δεν δικαιολογεί ολιγωρίες. Όταν κανείς αργοπορεί απέναντι στην Ιστορία εκείνη τον εκδικείται.
   Κων.Φωτιάδης
  Καθ. Ν.Ελληνικής Ιστορίας
   Παν. Δυτ. Μακεδονίας

Κάθε μέρα και μια μνήμη.
Και αυτή η σημερινή είναι από αυτές που πονούν πολύ.
19 Μαΐου
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Οι μνήμες μας είναι η ιστορία μας. Και την ιστορία μας, εμείς τη διεκδικούμε.

Ποντιακά Πισία με ζάχαρη, για να γλυκάνουμε ετούτη τη μνήμη την πικρή μα και για να την κρατήσουμε μέσα μας άθικτη κι αληθινή απ´ τη φθορά των σκοτεινών των χρόνων.

Οι νοικοκυρές του Πόντου έφτιαχναν τα πισία τη μέρα που ζύμωναν τα καρβέλια το ψωμί. Κρατούσαν λίγο από εκείνο το ζυμάρι και το έβαζαν να φουσκώσει σε μια ζεστή μεριά, σκεπασμένο με πετσέτα. 'Οταν γινότανε, βάζανε το λάδι να κάψει και έκοβαν από αυτό μικρά κομμάτια σαν ένα καρύδι. Ύστερα τα άνοιγαν ένα-ένα σε στρογγυλά πιτάκια και τα τρυπούσαν με το πιρούνι για να φουσκώσουν ομοιόμορφα. Στη συνέχεια τα έριχναν στο τηγάνι με το καυτό λάδι μέχρι να πάρουν  χρυσό χρώμα.

Συνήθως τα σέρβιραν σκέτα ή με μέλι ή ζάχαρη.

                  Συνταγή

500  γραμμάρια αλεύρι σκληρό ή για όλους τους τύπους

1 φακελάκι ξηρή μαγιά

1 ½  ή και 2 ποτήρια χλιαρό νερό

1/2  κουταλάκι του γλυκού, αλάτι

1 1/2 κουτάλια σούπας ελαιόλαδο

Ζυμώνουμε όλα τα υλικά καλά, μέχρι να γίνει μία ζύμη μαλακή, χωρίς να κολλάει στα χέρια.

Αφήνουμε την ζύμη σκεπασμένη για περίπου 1 ώρα, με μία πετσέτα, ώστε να ξεκουραστεί και να φουσκώσει.

Παίρνουμε ένα μπαλάκι ζύμης σε μέγεθος καρυδιού και το ανοίγουμε με τον πλάστη, σε μορφή στρόγγυλης μικρής πίτας.

Αφού τελειώσουμε με όλο το ζυμάρι, τρυπάμε την επιφάνεια τους με το πιρούνι ώστε να φουσκώσουν ομοιόμορφα κατά το τηγάνισμα.'

Οταν κάψει το λάδι, τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά (το πολύ 2-3 λεπτά από την κάθε πλευρά), μέχρι τα πισία μας να πάρουν χρυσαφί χρώμα.

Τέλος τα τοποθετούμε πάνω σε χαρτί κουζίνας, προκειμένου να απορροφηθεί το λάδι.

Σερβίρονται κυρίως ζεστά. Κανονικά τα πισία σερβίρονται σκέτα. Προαιρετικά μπορούμε να τα πασπαλίσουμε με ζάχαρη ή να ρίξουμε λίγο μέλι.

 του ψωμιού, κρατούσε χωριστά ένα κομμάτι ζυμέρι Τα Ποντιακά Πισία, μοιάζουν πολύ με τα τηγανόψωμα της γιαγιάς μου της Μαριγώς που ήταν από την Αρκαδία. Κι εκείνη τη μέρα του ζυμώματος του ψωμιού, κρατούσε χωριστά ένα κομμάτι ζυμάρι και μας έκανε μεγάλα τηγανοψωμα που τα πασπάλιζε με ζάχαρη. 

Πάντως τα πισία της φωτογραφίας, φτιάχτηκαν τη μέρα του ζυμώματος του δικού μου ψωμιού. Κράτησα ένα κομμάτι από το ζυμάρι (περίπου 300γρ.) το οποίο ήταν με προζύμι και πρόσθεσα μισό φακελάκι μαγιά, ένα ποτήρι αλεύρι μπλε (Μύλοι αγ. Γεωργίου) και λιγο λίγο πρόσθετα χλιαρό νερό ώσπου να ομογενοποιηθεί η ζύμη και να μην κολλάει. 'Οταν φούσκωσε ακολούθησα την παραπάνω διαδικασία και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Τραγανά κι αφράτα, με γεύση προζυμένια που γλύκαινε από την άσπρη ζάχαρη, την κρυσταλλική.