"Στης θάλασσας τη μεταλαβιά...

είναι τα λόγια που δεν είπαμε

οι αγάπες που χάσαμε

οι σιωπές που δεν ακούσαμε

το χαμόγελο που δε φωτίσαμε.

Στης θάλασσας τη μεταλαβιά...

είναι ο χρόνος που κύλησε

οι μέρες που έσβησαν

τα ταξίδια που δεν ταξιδέψαμε

τα όνειρα που δεν ονειρευτήκαμε.

«Στης θάλασσας τη μεταλαβιά...

είναι ο νους που ταξιδεύει

το βλέμμα που αδειάζει

το σώμα που λύνεται

η καρδιά που ξεπλένεται

η ψυχή που εξαγνίζεται

η αγάπη που έρχεται

Στης θάλασσας τη μεταλαβιά

Είσαι εσύ

Είμαι εγώ

Είμαστ’ οι δυο μας μόνο

Όμορφοι, αγνοί

άσπιλοι, αμόλυντοι, καθάριοι,

Πάνω στο κύμα το απαλό

το σπίτι μας να χτίσουμε

μέσα στο μπλε να ζήσουμε

με τ´άστρα μόνο συντροφιά

τις νύχτες να σου τραγουδώ

τραγούδια για το φως τους.

     Τίνα Βλασταράκου-Μεταξά